12.12.12

Mi ración de alegría, con poesía para cada día


Sembla que parlar de Nadal és sinònim d'alegria, però no sempre és així. A més, l'alegria s'ha de prescriure sempre, a dosis diàries, mai enfita. Cal defendre, malgrat els temps que estem passant, l'alegria, sobretot entre els xiquets. L'alegria ens transforma. Fem de l'alegria, amb la poesia, la nostra senyera.

Mi ración de alegría
(Carmen Martín Gaite)

Defiendo la alegría,
la precaria, amenazada,
difícil alegría,
al raso, limpia, en cueros,
mi ración de alegría.
No me arrastréis al pozo
de las verdes culebras.
No os arrojo a la cara mi alegría,
os la tiendo tan sólo
como una débil luz, como una mano.
No es ningún baluarte
ni ningún ofensivo privilegio,
es mi único utensilio cotidiano,
mi tela de labor.
No tengo otra bandera
y ostenta unos colores ya un poco desteñidos;
mirad que la levanto a duras penas,
contra viento y marea,
sin sombra alguna de provocación.
Es parcela pequeña, minifundio,
terreno sin cercados ni aparceros
que aro, riego y abono por mí misma,
con fe, de sol a sol.
Tomad el pobre o rico,
el cuestionable fruto
que desde ella os ofrezco,
pues sólo desde aquí
os consigo mirar, ayudar, entender,
poner tal vez en claro alguna cosa.
No me la reprochéis ni adobéis de negrura
como un reducto inmundo, segregado;
ved que no la defienden ni pinchos ni alambradas
y que podéis pasar aquí conmigo al sol.
No me arrastréis al pozo de las verdes culebras.


La il·lustració és de Minke Advokaat.